1 yılı geçti hapis hayatı başlayalı. Romanlara distopyalara konu salgın hastalık gerçek oldu. Olduk, ona da adapte olduk. İş online, alışveriş online, sosyalleşme online. Bu değil mi zaten modern insan? The consumer.
Değil. Olamadım ben. Bünyem kabul etmiyor. Dostuna sarılamıyor bebeği kucaklayamıyorsun. Tatlı yemek masalarında toplanamıyorsun. Spor yapamıyorsun, yalnız bile. Seyahat edemiyorsun.
Mimozaları, mor salkımları göremeden geçirdiğimiz ikinci bahar.
Ofiste 10 dk toplanarak çözülen işi toplantı set ederek yapmayı aklım almıyor. Kahve sigara molasında dertleşip anlatamayan insan evladı şiştikçe şişiyor. Çalışmayan daha çok çalışmıyor, tüm işi üstlenen yemeği uykuyu kaybetti çoktan.
Yukarıdakiler de dert mi? Hayatın her alanında derinleşti eşitsizlik, adaletsizlik; yoksulun artan yoksulluğu eğitime güç bela erişen çocukların sistemden kopuşu can acıtıyor. TTB anlatıyor.
Umut? Var olduğu varsayımıyla devam ediyoruz...
