Kalabalık olanın faşizmine, orta-üstü gelire sahip ortalama insanın tepkisizliğine duygusuzluğuna, ailesinin gölgesinde mantar olarak hayatına devam eden oğlan çocuğu vurdumduymazlığına, bilgi sahibi olmadan fikir-hatta önyargı- sahibi olabilen insana gitsin Seren Yüce'den Çoğunluk.
Altın Portakal'da çok konuşulmuştu, izleyememiştim, dün izledim.
"Ezilen" ajitasyonu yoktu filmde. Babasının rahle-i tedrisatından geçen Türk genci vardı. Askerlik önemliydi. Erkek dediğin duygusuz olurdu, ezmeyi bilirdi. Baba ne dese, emirdi. O emirlere itaat demek, boyundaki ipin, babanın uygun gördüğü ölçüde gevşemesi demekti, araba, akşam dışarı çıkmaya izin... Davul bile dengi dengineydi. İnsan kendisi gibilerle vakit geçirmeliydi.
Tesadüfen dün Boratav Hoca'nın da bu film üzerine bir yazısı yayınlandı. Türkiye'de sınıf olgusu kapsamında değerlendirmiş. Buyrunuz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder