Hamam Sefasından Arta Kalan

İnsanın sadece fiziken değil ruhen de arındığı bir ritüel içimi sıkan beynimi kurcalayan her şey akıp gidiyor beyaz sabun köpükleriyle birlikte sadece su sesi ve sabun kokusu biriktirilen güzel hatıralar geçiyor aklımdan çocukluğum geçiyor ne kadar kolay ve güzeldi her şey en kötü anda iki damla gözyaşı dökülürdü gözlerimden ve beni kucaklayan sıcak kollarda sona ererdi can sıkıcı anlar büyüyünce öyle olmuyor tabi ama yine de büyüdük ve kirlendi dünya diyemiyorum hala çok güzel hala çok temiz aynı duruyor sadece biz daha yalnızız daha kendimiziz ve eskisi kadar kolay değil katıksız sevmek ve sevilmek belki de kolay bilmiyorum şair demiş ki unutma sevdiğin kadar sevilirsin ama bunun ölçüsü yok bir kere hem de her zaman öyle olmuyor işte yaşayınca öğreniyor insan ah işte evet yaşamak ve öğrenmek hayat denilen şey bundan ibaret değil mi zaten ve insan her ne kadar canını acıtan şeyler yaşadığında yeter bitsin artık dese de her şeyin her zaman yolunda gitmesini dilese de karşıtıyla var güzellikler ve hüzünle acıyla var mutluluk en çok da yaralarından öğreniyor insan onlar olgunlaştırıyor bedeni ruhu zamanla mücadele etmek başetmek üstesinden gelmek konusunda ustalaşıyor insan kendisi oluyor ve en umutsuz zamanlarında bile içtiği kahvenin kendisine gülen bir çift gözün sabahın erken saatlerinde duyduğu bir günaydının içten bir kucaklamanın kıymetini bilmeyi öğreniyor