Hikaye

-Kış, soğuk, karanlık. Zor. Aşılması gereken bir engel gibi. Yaz, ağustos böceklerinin mevsimi. Tembelliğin aylaklığın mevsimi. Şımarıkların mevsimi. İlkbahar başlangıç, tazelik, iyilik güzellik de... Çabucak geçiyor. Arada kalmış öyle. Sonbahar? Hüzünlü, olgun, duru, dingin. En sevdiğim ay eylül geldi de geçiyor bile.

-Bir orada bir burada geçince günler, geceler, insan ara sıra gidebildiği kendi evini yabancılıyor. Otel değil ev kokuyor bir kere. Televizyonu açıyorsun, kumandada ses ve kanal tuşlarını bulmak için 30 sn bakman gerekiyor. Sonra... Kettle'a su koyup kahveni yapıyorsun, üstünü değiştiriyorsun o arada, mumlarını yakıp balkonun camını açıyorsun, koltuğa oturup ayaklarını topluyorsun, sigaranı yakıyorsun. Eveeeet burası benim evim =))

-Ütü yapmaktan hastalıklı bir zevk alıyorum. Hayattaki pürüzleri düzeltmek de bu kadar kolay olsa keşke.

-Murat Menteş, Alper Canıgüz, Emrah Serbes. Hastalarıyım (en çok Emrah Serbes'in :D)Ve diğer afili filintaların da. Menteş'le daha geç tanıştım. Soruşturmalar sırasında Sherlock okuyordum, kitabım bitti, gece 12 den 3e uyuyabilmek için yatakta dönüp dururken birşeyler okumaya ihtiyacım vardı. Dublörün Dilemması kanıma girdi. Hemen peşine Korkma Ben Varım. Bu arada köşe yazılarını da takip etmeye başladım Murat Menteş'in. Ruhi Mücerret'i heyecanla bekledim, yeni okuyabildim. Diğer kitapların heyecanına sürükleyiciliğine yetişememiş maalesef. Sonlara doğru evet tempo yükseldi yine. Ama vasat bir bitiş oldu. Bilemiyorum belki çıta çok yüksek olduğundan. Bende, aceleye gelmiş hissi uyandırdı.

-Bir şarkıya, şarkıcıya, gruba takılıyorum. Ve sıkılmadan sürekli dinleyebiliyorum. Benimle, arabamın sağ koltuğunda yolculuk yapanı bayıyorum :) Yeni takıntım: