Neredesin?

Büyüyor insan yıllar yılı. Öğreniyor hayatı, deneyimince. Ben oluyor, kendisi oluyor. Kolay olmuyor. Hayatın akışı denilen şey, biraz keyif veriyorsa insana, çokça acıtıyor. Akışına bırakmaktan çok debeleniyor insan; ulaşmak için o yere; varmak istediği bir yer varsa eğer.

Varılıyor da belirli noktalara. Öyle ulvi üstün bir yer anlaşılmasın. Üstün ne zaten? İyi ne güzel ne? Çoğumuzun olup olacağı; ailenin, yakın çevrenin, toplumun dayattığına evrilmek. Sisteme en iyi uyum sağlayan, en başarılı. Darwin de öyle demiyor muydu hayatta kalmanın sırrı adaptasyon... Evin akıllı çocuğu. Okulun en başarılısı. Takımın en disiplinlisi. İş yerinin en çalışkanı. Evinin kadını çocuklarının anası. Ennn güzel ennnn yakışıklı.Bu rolleri eksiksiz yerine getirdiysen, kafan rahat. Hikayenin ne kadarı sen? Herkes aynılaşırken sen ne kadar kendin? Kendine zaman ayır, sev bedenini, biriciksin değerlisin; "kişisel gelişim" zırvaları. "Benim güzel hatalarım var" kendini beğenmişliği. Sistem, dayatma, aynı diyorum ya. Bu işte. Tam da bu. Dışarıdan gelen itkiyle koşup durmak aynı çarkın içinde.

Böyle bir habitatta kendin olmakta direniyorsan...