Vücudunun tüm ağırlığını matına bırak.
Geç oldu çık artık, kalanını yarına bırak.
İlişkilerini akışına bırak.
Saçlarını kendi haline bırak.
Başkaları için endişelenmeyi bırak.
Hepsini ütüleme, bırak.
Yoksulluğu, yoksunluğu, kötülüğü, çirkinliği sen mi yarattın, sen mi istedin, bırak...
Bu saatten sonra değiştiremezsin, bırak.
Olmasa ne olur ki, bırak.
***
Peki nasıl? Biliyorum, ben ellerimi çeksem de döner dünya, akar sular, gelir geçer uygarlıklar, aşık olur insanlar, büyür çocuklar... Bana susayan dünya değil ki; benim, tırnaklarımla ellerimle ona tutunan, sarılan. Bu benim varlığıma anlam bulma çabam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder